echopedia تلفن همراه را توضیح می دهد

اولین تلفن های همراه همانطور که گفته شد فقط برای برقراری و دریافت تماس مورد استفاده قرار می گرفتند و آنقدر حجیم بودند که حمل آن ها در جیب غیرممکن بود. این تلفن ها از RFID اولیه و سیستم های بی سیم برای انتقال سیگنال از نقطه پایانی PSTN کابلی استفاده می کردند.

 

بعدها، تلفن های همراه متعلق به شبکه جهانی سیستم ارتباطات سیار (GSM) قادر به ارسال و دریافت پیام های متنی شدند. با تکامل این دستگاه‌ها، کوچک‌تر شدند و ویژگی‌های بیشتری مانند سرویس پیام‌رسانی چندرسانه‌ای (MMS) اضافه شدند که به کاربران امکان ارسال و دریافت تصاویر را می‌داد.

 

اکثر این دستگاه‌های دارای MMS مجهز به دوربین‌هایی بودند که به کاربران اجازه می‌داد عکس‌ها را ضبط کنند، شرح‌ها اضافه کنند و آن‌ها را برای دوستان و بستگانی که تلفن‌هایی با قابلیت MMS داشتند ارسال کنند.

 

همراه با ویژگی‌های ارسال پیامک و دوربین، تلفن‌های همراه با قابلیت محدود دسترسی به اینترنت، معروف به «سرویس‌های داده» ساخته شدند. اولین مرورگرهای تلفن اختصاصی بودند و فقط برای استفاده از بخش کوچکی از اینترنت مجاز بودند و به کاربران امکان دسترسی به مواردی مانند آب‌وهوا، اخبار و به‌روزرسانی‌های ورزشی را می‌دادند.

 

در نهایت، سازندگان تلفن شروع به مهندسی این تلفن‌ها برای دسترسی به کل اینترنت کردند، و مدیران وب‌سایت‌ها برای انواع مشاغل، ادارات دولتی و سایر دارندگان دامنه شروع به ساختن وب‌سایت‌ها برای دسترسی از طریق تلفن همراه کردند. این روند که "طراحی پاسخگو" نامیده می شود، چهره اینترنت را تغییر داد و تراکنش های تلفن همراه سهم بیشتری از فروش تجارت الکترونیک و سایر فعالیت ها را به خود اختصاص داد.

 

شبکه ها و دسترسی

تلفن همراه معمولاً بر روی یک شبکه سلولی کار می کند که از سایت های سلولی پراکنده در شهرها، حومه ها و حتی مناطق کوهستانی تشکیل شده است. اگر کاربر در منطقه‌ای واقع شده باشد که هیچ سیگنالی از هیچ سایت سلولی متعلق به ارائه‌دهنده شبکه تلفن همراه که در آن مشترک است وجود نداشته باشد، تماس‌ها را نمی‌توان در آن مکان برقرار یا دریافت کرد.

 

با این حال، شبکه‌های سلولی مورد استفاده برای تلفن‌های همراه، که اکنون با طراحی مدرن «تلفن‌های هوشمند» نامیده می‌شوند، نیز تکامل یافته‌اند. در همان زمان، شبکه های مورد استفاده توسط هوشمند نیز تکامل یافته اند.

 

ابتدا، شبکه مخابراتی 4G پیشگام یک سیستم انتقال تمام اینترنت با استفاده از چیزهایی مانند آرایه های آنتن هوشمند و "پارچه های شبکه" نقطه به نقطه شد. در حالی که هنوز "شبکه سلولی" نامیده می شود، 4G به جای سوئیچینگ مدار تلفن سنتی به انتقال IP متکی است که منجر به بازده دریافت و انتقال خاصی می شود.

 

اکنون، یک مدل غالب به نام 5G در سراسر جهان در حال گسترش است. سیستم 5G از امواج فرکانس بالاتر و ساختار سلول نزدیک‌تر استفاده می‌کند که سبک شبکه را تغییر می‌دهد و پهنای باند بیشتری را برای کاربران نوید می‌دهد.

 

در سمت دستگاه، با ادامه تولید گوشی‌های هوشمند جدیدتر توسط شرکت‌ها، دو سیستم عامل اصلی ظهور کرده‌اند. سیستم عامل های اپل و اندروید در سهم شیر گوشی های هوشمند جدید توسط سازندگان مختلف نصب شده اند.

 

با هر دوی این پلتفرم‌های سیستم‌عامل، ساختن صدها نوع عملکرد مختلف در تلفن‌های هوشمند مدرن از طریق طراحی برنامه‌های کاربردی تلفن همراه یا «برنامه» برای مهندسان امری عادی شده است.